Czym różni się uczenie, mentoring i coaching? Czy korzystasz z nich świadomie?
Można coś robić samemu, ale też można skorzystać ze wsparcia innych. Istnieją różne formy takiej pomocy. Ze względu na sposób przepływu wiedzy ja pomagam na 3 sposoby:
Pierwszy to zdobywanie wiedzy teoretycznej. W tym etapie mamy do czynienia z komunikacją opartą na przekazywaniu wiedzy od nauczyciela do ucznia. Nauczyciel opowiada i odpowiada na pytania ucznia, które pojawiają się, gdy coś jest niejasne lub niezgodne z tym, co uczeń do tej pory znał. Tutaj to nauczyciel wyłącznie decyduje, w jakim kierunku podąża dalsza nauka.
Drugim etapem jest zdobywanie doświadczenia - tutaj umieściłabym mentoring, praktykowanie, warsztaty. W tym etapie zarówno mentor, jak i uczeń zadają pytania. Mentor pyta o to, co uczeń już wie, widzi i rozumie, a uczeń z kolei pyta o to, co wydaje mu się niezrozumiałe lub niespójne. Odpowiedzi udzielają obie strony. Takie podejście daje szybki rozwój, ponieważ potrzeby ucznia są od razu zaopiekowane. Decyzja, czy w następnym kroku nastąpi pogłębianie czy poszerzanie wiedzy, należy do prowadzącego rozwój. Jest ona jednak podejmowana na podstawie tego, co uczeń już opanował, czego jeszcze nie, i jakie pytania zadaje. To etap, gdzie uczeń uczy się samodzielnie działać.
Trzeci etap to wydobywanie potencjału. Tym razem prowadzący zadaje głównie pytania pogłębiające, a uczeń odpowiada. Jednak te odpowiedzi są głównie dla uczącego się, aby mógł usłyszeć swoje myśli, spojrzeć z dystansu na swoje wnioski, nauczyć się widzieć więcej. Celem trzeciego etapu jest wydobycie w pełni indywidualnego potencjału i ustalenie własnego, unikalnego sposobu działania. Ten rodzaj wsparcia to coaching, który wymaga już pewnego poziomu samoświadomości u coachee.
Pierwszy to zdobywanie wiedzy teoretycznej. W tym etapie mamy do czynienia z komunikacją opartą na przekazywaniu wiedzy od nauczyciela do ucznia. Nauczyciel opowiada i odpowiada na pytania ucznia, które pojawiają się, gdy coś jest niejasne lub niezgodne z tym, co uczeń do tej pory znał. Tutaj to nauczyciel wyłącznie decyduje, w jakim kierunku podąża dalsza nauka.
Drugim etapem jest zdobywanie doświadczenia - tutaj umieściłabym mentoring, praktykowanie, warsztaty. W tym etapie zarówno mentor, jak i uczeń zadają pytania. Mentor pyta o to, co uczeń już wie, widzi i rozumie, a uczeń z kolei pyta o to, co wydaje mu się niezrozumiałe lub niespójne. Odpowiedzi udzielają obie strony. Takie podejście daje szybki rozwój, ponieważ potrzeby ucznia są od razu zaopiekowane. Decyzja, czy w następnym kroku nastąpi pogłębianie czy poszerzanie wiedzy, należy do prowadzącego rozwój. Jest ona jednak podejmowana na podstawie tego, co uczeń już opanował, czego jeszcze nie, i jakie pytania zadaje. To etap, gdzie uczeń uczy się samodzielnie działać.
Trzeci etap to wydobywanie potencjału. Tym razem prowadzący zadaje głównie pytania pogłębiające, a uczeń odpowiada. Jednak te odpowiedzi są głównie dla uczącego się, aby mógł usłyszeć swoje myśli, spojrzeć z dystansu na swoje wnioski, nauczyć się widzieć więcej. Celem trzeciego etapu jest wydobycie w pełni indywidualnego potencjału i ustalenie własnego, unikalnego sposobu działania. Ten rodzaj wsparcia to coaching, który wymaga już pewnego poziomu samoświadomości u coachee.